مقدمه
پوند بریتانیا (British Pound – GBP) که ارز رسمی انگلستان است به عنوان چهارمین واحد پولی مورد معامله و سومین ارز ذخیره شده در جهان شناخته می‌شود. پوند بریتانیا قدیمی‌ترین ارز موجود در جهان است که هنوز مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ارز همچنین یکی از رایج‌ترین ارزهای تبدیل‌شده است. برای آشنایی با پوند بریتانیا ادامه مطلب را دنبال کنید.
پوند بریتانیا
پوند بریتانیا، واحد پول رسمی انگلستان، مناطق خارج از بریتانیا در گرجستان جنوبی، جزایر ساندویچ جنوبی و قلمرو قطب جنوب بریتانیا و وابستگی‌های تاج انگلستان به جزیره من و جزایر مانش است. کشور آفریقایی زیمبابوه نیز از پوند استفاده می‌کند. بسیاری از ارزهای دیگر به پوند بریتانیا وابسته هستند، که از جمله آنها می‌توان به پوند جزایر فالکلند، پوند جبل‌الطارق، پوند سنت هلنی، پوند جرسی (JEP)، پوند گرنزی (GGP)، پوند Manx، اسکناس اسکاتلند و ایرلند شمالی نام برد.
پنی استرلینگ که در حالت جمع پنس گفته می‌شود یکصدم پوند است. در بازار بورس انگلستان بسیاری از سهام به جای پوند با پنس معامله می‌شوند. در این موارد، می‌توان از GBX یا GBp برای نشان دادن تمایز بین پنس و پوند (GBP) استفاده کرد. اگرچه نماد رسمی پوند استرلینگ GBP است، گاهی از STG نیز ممکن است در حسابداری یا تنظیمات ارزی استفاده شود.
سکه‌های نقره‌ای پوند بریتانیا
در ادامه آشنایی با پوند بریتانیا باید به تاریخچه آن اشاره کنیم. ریشه‌های این ارز به سال 760 میلادی برمی‌گردد. پوند در ابتدا با نام استرلینگ شناخته می‌شد. استرلینگ اولین بار به عنوان سکه‌های نقره‌ای معرفی شد که در سراسر پادشاهی‌های آنگلوساکسون مورد استفاده قرار می‌گرفت. سپس در سال 1158 تغییر کرد و به جای نقره خالص، سکه‌های جدیدی که از 92.5 درصد نقره ساخته شده بودند روی کار آمدند. پنی نقره تنها سکه‌ای بود که در انگلستان استفاده می‌شد تا اینکه شیلینگ در سال 1487 و پوند دو سال بعد در 1489 معرفی شد.
اسکناس پوند بریتانیا و استاندارد طلا
اولین اسکناس‌های کاغذی در سال 1694 معرفی شدند و مبنای قانونی آنها از نقره به طلا تغییر کرد. بانک انگلستان، یکی از اولین بانک‌های مرکزی جهان، یک سال بعد، در سال 1695 تأسیس شد. تمام اسکناس‌های استرلینگ تا سال 1855، زمانی که بانک شروع به چاپ اسکناس‌های کامل کرد، دست‌نویس بودند. در اوایل قرن بیستم، کشورهای بیشتری شروع به اتصال ارزهای خود به طلا کردند. یک استاندارد طلا ایجاد شد که امکان تبدیل ارزهای کشورهای مختلف را ایجاد کرد و تجارت و اقتصاد بین‌المللی را متحول ساخت. بریتانیای کبیر استاندارد طلا را در سال 1816 به طور رسمی تصویب کرد، هرچند از این سیستم از سال 1670 استفاده می‌کرد. قدرت استرلینگ که با استاندارد طلا همراه شد منجر به یک دوره رشد اقتصادی بزرگ در بریتانیا تا سال 1914 گشت.
پوند بریتانیا و منطقه استرلینگ
پوند بریتانیا نه تنها در بریتانیای کبیر مورد استفاده قرار می‌گرفت، بلکه در مستعمرات امپراتوری بریتانیا نیز در گردش بود. کشورهایی که از پوند استفاده می‌کردند به عنوان منطقه استرلینگ شناخته شدند و پوند در سطح جهانی محبوب شد و به عنوان ارز ذخیره در بسیاری از بانک‌های مرکزی نگهداری می‌شد. با این حال، با شروع روند نزولی اقتصاد بریتانیا، ارزش دلار آمریکا افزایش یافت. در سال 1940، نرخ پوند معادل یک دلار تعیین شد و به 4.03 دلار آمریکا رسید و بسیاری از کشورهای دیگر با تثبیت ارزهای مربوطه به دنبال آن بودند. در سال 1949، پوند 30 درصد کاهش یافت. دومین کاهش شدید در 1967 رخ داد. هنگامی که پوند بریتانیا آزادانه در بازار شناور شد، در سال 1971، منطقه استرلینگ به پایان رسید. در ادامه، پوند بریتانیا صعودها و سقوط‌های زیادی را تجربه کرد که از جمله آن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
- 1976: یک بحران استرلینگ به وجود آمد و انگلستان برای دریافت وام به صندوق بین‌المللی پول مراجعه کرد.
- 1990: انگلستان به مکانیسم نرخ ارز اروپا پیوست، هر چند دو سال بعد از آن خارج شد.
- 1997: کنترل نرخ بهره بر عهده بانک انگلستان قرار گرفت.
آشنایی با پوند بریتانیا در قالب سکه و اسکناس
در آخرین مطلب مربوط به آشنایی با پوند بریتانیا به انواع این نوع ارز اشاره می‌کنیم. در حال حاضر پنج نوع اسکناس مختلف 5، 10، 20 و 50 پوندی وجود دارد. اسکناس‌های 1 پوندی نیز وجود دارد اما به دلیل چاپ در اسکاتلند نادر است. همه اسکناس‌های پوند شامل اقدامات امنیتی خاصی هستند.
جمع‌بندی آشنایی با پوند بریتانیا
ما در این مطلب در مورد آشنایی با پوند بریتانیا صحبت کردیم و اهمیت آن را برای شما روشن ساختیم. پوند بریتانیا ارز رسمی کشور انگلستان و توابع آن است و در بازار ارزها اهمیت بالایی دارد. برای آشنایی با مباحث مرتبط، از کانال تلگرام و اینستاگرام لیدوفارکس به آدرس @Lidomaforex دیدن کنید.
